شعرهای بی تفسیر - خدیجه نصیری

شعرهای بی تفسیر

خنده هایی که بر لبانم هست، خواب هایی تهی ز تعبیرند

آه.این شعرها که می بینی، دردهایی بدون تفسیرند.

جز تویی که ربودی از من دل، چه کسی دین و مذهبم را برد؟

چه کسی هست علت اینکه شعرهایم دچار تکفیرند؟!

در سرم سوت می زند شعرم، در دلم گر گرفته این ابیات

واژه ها با صدای وحشی شان، در سکوتم شبیه آژیرند

زنده هایی درون من مردند، مرده هایی درون من جمعند

مرده هایی که بی تو هرشب را، در منِ خسته باز می میرند

بالش من تر است از گریه، گریه هایی که رو به افزونی ست

گونه هایم تکیده از اشک اند، اشک هایی که رو به تکثیرند

من پرم از هزار دختر که، با غم عشق زنده در گورند

دخترانی که زیر سیلیِ غم، قدر صد سال زندگی پیرند.

دخترانی جوان که بعد از تو، گرچه خنده ست روی لب هاشان

آخر شب که می شود زیرِ یک پتو می خزند و می میرند

خدیجه نصیری
تاریخ ثبت شعر : 1399/01/13

شعر شمالی - فرشته گلدوست طالکوئی

هایی ,بی ,اشک ,رو ,شعرهای ,کسی ,هایی که ,که می ,درون من ,هایی درون ,که رو