مجموعه ماه تماشایی اثر شهین خجسته نژاد
مادربزرگ
برای آنکه شوم باز بره آهویت
بگو برایم از آن قصه های جادویت
همیشه برف می آید حوالی دهتان
بگو که چند زمستان نشسته بر مویت؟
دوباره منتظر توست بند تسبیحت
به روی طاقچه هم، جانماز خوشبویت
حیاط منتظر صبح آب و جارویت
اتاق منتظر چای قند پهلویت
بیا به خانه که مادربزرگ دلتنگم
بیا که سر بگذارم به روی زانویت
دلم گرفته بیا قصه ای بخوان از نو
برای آنکه شوم باز بره آهویت
برای آنکه شوم باز بره آهویت
بگو برایم از آن قصه های جادویت
همیشه برف می آید حوالی دهتان
بگو که چند زمستان نشسته بر مویت؟
دوباره منتظر توست بند تسبیحت
به روی طاقچه هم، جانماز خوشبویت
حیاط منتظر صبح آب و جارویت
اتاق منتظر چای قند پهلویت
بیا به خانه که مادربزرگ دلتنگم
بیا که سر بگذارم به روی زانویت
دلم گرفته بیا قصه ای بخوان از نو
برای آنکه شوم باز بره آهویت
شهین خجسته نژاد
غزلی تازه
عشق را صورت زیبا و سرشتی زیباست
غزلی تازه نوشتم که نوشتی زیباست
من چه گویم چقدر چشم تو زیباست، فقط
آنچنان است که در چشم تو زشتی زیباست
چه نیازی ست که من با تو به جنت بروم؟!
مگر آنجا که تویی، حور بهشتی زیباست؟!
بیکران هستی و من موج ن بر لب تو
لب دریای تو با بوسه ی کشتی زیباست
اهل دل باش، کمی خاکی و با ما بنشین
اهل کرمان شو، ببین خانه ی خشتی زیباست
باز هم عطر نفس های تو دارد هر بیت
غزلی را که تو انگار نوشتی زیباست
عشق را صورت زیبا و سرشتی زیباست
غزلی تازه نوشتم که نوشتی زیباست
من چه گویم چقدر چشم تو زیباست، فقط
آنچنان است که در چشم تو زشتی زیباست
چه نیازی ست که من با تو به جنت بروم؟!
مگر آنجا که تویی، حور بهشتی زیباست؟!
بیکران هستی و من موج ن بر لب تو
لب دریای تو با بوسه ی کشتی زیباست
اهل دل باش، کمی خاکی و با ما بنشین
اهل کرمان شو، ببین خانه ی خشتی زیباست
باز هم عطر نفس های تو دارد هر بیت
غزلی را که تو انگار نوشتی زیباست
شهین خجسته نژاد
زنی در باد
به روی بام جهان گیسوان زن در باد
هوا هوای پریدن، رها شدن در باد
زن غریب که با شال بیقرار سپید
شده ست پرچم تنهای بی وطن در باد
به روی برج بلندی که بام این شهر است
نشسته ابر، برای گریستن در باد
تمام شهر، پر از پنجره ،پر از چشم است
که خیره اند به این روح بی بدن در باد
که خیره اند به وقت نمایش پاییز
به برگ برگ شدن های نارون در باد
و دید پنجره را ،چون دو لب که پشت سرش
دهان گشوده به هر قصه و سخن در باد
به خویش گفت که باید پرید، فرصت نیست
که مانده است چنین، آشیان من در باد
سپس پرید ولی، مردم جهان دیدند
رها شده ست فقط، چند پیرهن در باد
به روی بام جهان گیسوان زن در باد
هوا هوای پریدن، رها شدن در باد
زن غریب که با شال بیقرار سپید
شده ست پرچم تنهای بی وطن در باد
به روی برج بلندی که بام این شهر است
نشسته ابر، برای گریستن در باد
تمام شهر، پر از پنجره ،پر از چشم است
که خیره اند به این روح بی بدن در باد
که خیره اند به وقت نمایش پاییز
به برگ برگ شدن های نارون در باد
و دید پنجره را ،چون دو لب که پشت سرش
دهان گشوده به هر قصه و سخن در باد
به خویش گفت که باید پرید، فرصت نیست
که مانده است چنین، آشیان من در باد
سپس پرید ولی، مردم جهان دیدند
رها شده ست فقط، چند پیرهن در باد
شهین خجسته نژاد
ماه تماشایی
امشب آهسته بیا ! ماه تماشایی من
تا كه زیبا بشود بركه ى تنهایی من
باز آیینه برایت شدم و می بینی
دو برابر شده با روى تو زیبایی من
باز كن دفتر چشمان مرا ؛ شعر بخوان !
تا كه جادو كند اندیشه ى رویایی من
كه شوم من پری كوچك دریایی تو
تو شوی غنچه ى نیلوفر بودایی من
من شوم دشت شقایق تو، به سویم بدوى
غرق گلها بشوى ! آهوى صحرایى من !
نى لبک مى شوم و شعر تو را خواهم خواند
تا بدانند همه قصه ى رسوایى من
خسته ای ؟ پلک تو سنگین شده ! ؟ آرام بخواب
با غزل خوانى من، اینهمه لالایى من
باز من برکه شدم ! باز مرا ماه شدى
غزلى نو شده تصویر تماشایى من
امشب آهسته بیا ! ماه تماشایی من
تا كه زیبا بشود بركه ى تنهایی من
باز آیینه برایت شدم و می بینی
دو برابر شده با روى تو زیبایی من
باز كن دفتر چشمان مرا ؛ شعر بخوان !
تا كه جادو كند اندیشه ى رویایی من
كه شوم من پری كوچك دریایی تو
تو شوی غنچه ى نیلوفر بودایی من
من شوم دشت شقایق تو، به سویم بدوى
غرق گلها بشوى ! آهوى صحرایى من !
نى لبک مى شوم و شعر تو را خواهم خواند
تا بدانند همه قصه ى رسوایى من
خسته ای ؟ پلک تو سنگین شده ! ؟ آرام بخواب
با غزل خوانى من، اینهمه لالایى من
باز من برکه شدم ! باز مرا ماه شدى
غزلى نو شده تصویر تماشایى من
شهین خجسته نژاد
تاریخ ثبت اشعار : 1399/05/07
سرقت ادبی از این مجموعه شعر پیگرد قانونی دارد
شعر شمالی - فرشته گلدوست طالکوئی
تو ,باز ,خجسته ,شوم ,شهین ,قصه ,شهین خجسته ,من باز ,در بادبه ,شده ست ,تا كه
درباره این سایت