حادثه ی عشق
ای عشق بگو با غمِ پنهان چه کنم
با این همه اندوهِ فراوان چه کنم
یک شهر پر از حادثه ی رفتن اوست
با سنگ ترین حالتِ انسان چه کنم
ای عشق به گنجشکِ دلم سنگ زدند
بر لوحِ سفید باورم رنگ زدند
موسیقیِ گریه در نگاهم رقصید
با سازِ شکسته ی دل آهنگ زدند
دل،بسته به زنجیرِ نگاهی شده بود
دلخوش به امیدیّ و پناهی شده بود
خوش بود که این آتش عشق است،ولی
بیچاره دچارِ اشتباهی شده بود
ای عشق ببین به سیمِ آخر زده ام
یک بارِ دگر آمده ام،در زده ام
احساسِ مرا به گوشِ جانش برسان
هر چند که از بامِ دلش پر زده ام
از تلخ ترین خاطره باید که گذشت
با سنگ ترین آدمِ دنیا ننِشست
ما بینِ دل و خاطره باید سَد شد
آنجا که دل از حادثه ی عشق شکست
ای عشق کمک کن که به سامان برسم
یک بارِ دگر به راحتِ جان برسم
یا با تو به دنیای خودم برگردم
یا اینکه به لحظه های پایان برسم.
تاریخ ثبت شعر : 1398/07/19
شعر شمالی - فرشته گلدوست طالکوئی
عشق ,ی ,حادثه ,دل ,زده ,سنگ ,حادثه ی ,خاطره باید ,از حادثه ,بارِ دگر ,سنگ ترین
درباره این سایت