مجموعه انعکاس اثر فاطمه ضرغامی
هیچ
وقتی باز زخم می زنی
وقتی مدام زخم هایم را نمک می پاشی
خلع سلاح می شوم از هرچه امید، از هرچه عشق است
شبیه سربازی تسلیم شده دستهایم را بالا می اورم
شبیه قطاری به مقصد نرسیده در میانه ی راه واژگون می شوم
شبیه حسرت به جامانده از اخرین مسافر غربت زده ی ایستگاه می شوم
شبیه هیچ می شوم
کوتاه بیا کافیست
انقدر صبر کردم ،انقدر صبر را در لحظه لحظه هایم تزریق کردم که شراب صدساله ای می مانم
کوتاه بیا بلندای صبرمن دیکر قابل رویت نیست بلندای صبرم انقدر مرتفع گشته که میترسم سقوط کند و من دیگر فقط یک جفت چشم و یک نگاه خیره به دیوار شوم
کافیست
صبر من کوتاهتر از فریاد بیرحمانه ای تکرار زخمه های توست.
فاطمه ضرغامی
وقتی باز زخم می زنی
وقتی مدام زخم هایم را نمک می پاشی
خلع سلاح می شوم از هرچه امید، از هرچه عشق است
شبیه سربازی تسلیم شده دستهایم را بالا می اورم
شبیه قطاری به مقصد نرسیده در میانه ی راه واژگون می شوم
شبیه حسرت به جامانده از اخرین مسافر غربت زده ی ایستگاه می شوم
شبیه هیچ می شوم
کوتاه بیا کافیست
انقدر صبر کردم ،انقدر صبر را در لحظه لحظه هایم تزریق کردم که شراب صدساله ای می مانم
کوتاه بیا بلندای صبرمن دیکر قابل رویت نیست بلندای صبرم انقدر مرتفع گشته که میترسم سقوط کند و من دیگر فقط یک جفت چشم و یک نگاه خیره به دیوار شوم
کافیست
صبر من کوتاهتر از فریاد بیرحمانه ای تکرار زخمه های توست.
فاطمه ضرغامی
طوفان
گاهی به نبودنم فکر کن
چشمانت را ارام ببند وجهانت را از هر چه که رنگ و بوی مرا دارد خالی کن.
تصور کن یک گردباد ،بی مهابا می اید و همه ی عکس هایم را از دیوار میکند ،لباس هایم یکی پس از دیگری محو میشود
و عطرم از خانه میپرد.
اری همه را با جزییات تصور کن
دیگر منی وجود ندارد شبیه هیچ میشوم !
شبیه هرگز !
شبیه هیچوقت!
دیگر حتی ردپایم هم در خانه نمانده
و شاید تنها شاید یک چیز جا مانده باشد
صدایم.
کمی که سکوت کنی طنین جامانده از صدایم در گوشت میپیچد که ارام میگویم دوستت دارم
صدایم را در خاطرت بسپار .
گاهی به نبودنم فکر کن
چشمانت را ارام ببند وجهانت را از هر چه که رنگ و بوی مرا دارد خالی کن.
تصور کن یک گردباد ،بی مهابا می اید و همه ی عکس هایم را از دیوار میکند ،لباس هایم یکی پس از دیگری محو میشود
و عطرم از خانه میپرد.
اری همه را با جزییات تصور کن
دیگر منی وجود ندارد شبیه هیچ میشوم !
شبیه هرگز !
شبیه هیچوقت!
دیگر حتی ردپایم هم در خانه نمانده
و شاید تنها شاید یک چیز جا مانده باشد
صدایم.
کمی که سکوت کنی طنین جامانده از صدایم در گوشت میپیچد که ارام میگویم دوستت دارم
صدایم را در خاطرت بسپار .
سکوت
گاهی سکوت بلندترین فریاد است
وقتی واژه ها از وصف درد درونت شانه خالی می کنند
سکوت بیرحمانه پشت حریفت را به خاک می زند
گاهی سکوت دشنه ای می شود و در قلب دشمنت فرو می رود
سکوت بهترین منتقم است وقتی کلمات خالی اند از هیاهوی درونت
گاهی سکوت کن و بگذار نگاهت فریاد بزند
انقدر بلند که جهان کر شود از شنیدن هر چه ناحق است
سکوت زیرکانه زهر می شود و ارام ارام فضا را مسموم می کند
وقتی تنهایی، دربرابر نابرابری ها
وقتی معادله ات جور نمی شود و نمی گذارند جور شود
وقتی حرفت شهید می شود
سکوت کن
انقدر بلند که لحظه ای دنیا از حرکت بایستد
وکلمات در مقابل دل اشو بی هایت تعظیم کنند
گاهی سکوت کن.
گاهی سکوت بلندترین فریاد است
وقتی واژه ها از وصف درد درونت شانه خالی می کنند
سکوت بیرحمانه پشت حریفت را به خاک می زند
گاهی سکوت دشنه ای می شود و در قلب دشمنت فرو می رود
سکوت بهترین منتقم است وقتی کلمات خالی اند از هیاهوی درونت
گاهی سکوت کن و بگذار نگاهت فریاد بزند
انقدر بلند که جهان کر شود از شنیدن هر چه ناحق است
سکوت زیرکانه زهر می شود و ارام ارام فضا را مسموم می کند
وقتی تنهایی، دربرابر نابرابری ها
وقتی معادله ات جور نمی شود و نمی گذارند جور شود
وقتی حرفت شهید می شود
سکوت کن
انقدر بلند که لحظه ای دنیا از حرکت بایستد
وکلمات در مقابل دل اشو بی هایت تعظیم کنند
گاهی سکوت کن.
فاطمه ضرغامی
تاریخ ثبت اشعار : 1399/07/25
سرقت ادبی از این مجموعه شعر پیگرد قانونی دارد
شعر شمالی - فرشته گلدوست طالکوئی
سکوت ,شبیه ,شوم ,کن ,فاطمه ,یک ,می شوم ,شود و ,می شود ,هایم را ,بلند که
درباره این سایت